چه چیزی باعث کم شنوایی می شود؟

کاهش شنوایی می تواند به دلیل وجود مشکل در هر بخشی از مسیر شنوایی شما ایجاد شود. این می تواند از گوش خارجی و میانی تا گوش داخلی و از عصب به مغز شما باشد. برخی از افراد با کم شنوایی به دنیا می آیند. افراد دیگر به دلیل یک وضعیت سلامتی دیرتر دچار کم شنوایی می شوند. شایع ترین دلایل، پیری و قرار گرفتن در معرض صدای بلند است. افرادی که در محیط های پر سر و صدا کار می کنند در معرض خطر بیشتری هستند. این شامل کارگران ساختمانی، موسیقی دانان، کشاورزان، معدن چیان و پرسنل نظامی می شود. گوش دادن به موسیقی با صدای بلند با هدفون یا در باشگاه ها یا باشگاه ها نیز شما را در معرض خطر قرار می دهد. اکثر مردم متوجه می شوند که شنوایی آنها با افزایش سن بدتر می شود. کم شنوایی نیز می تواند ژنتیکی باشد.

چه نوع کم شنوایی وجود دارد؟

نوع کم شنوایی شما بستگی به این دارد که کدام قسمت از مسیر شنوایی شما تحت تاثیر قرار گرفته است.

کم شنوایی هدایتی

این زمانی است که مشکلی در گوش خارجی یا میانی شما وجود دارد، بنابراین صدا نمی تواند به گوش داخلی شما برسد. ممکن است ناشی از:

• جرم گوش
• عفونت گوش خارجی
• پرده گوش پاره شده
• عفونت و وجود مایع در گوش میانی
• رشد غیرطبیعی استخوان در گوش میانی شما (معروف به اتواسکلروز)

کم شنوایی هدایتی قابل درمان است.

کم شنوایی حسی عصبی

این زمانی اتفاق می افتد که مشکلی در حلزون گوش، که اندام شنوایی در گوش داخلی است، یا عصب شنوایی وجود داشته باشد. ممکن است ناشی از:

• پیری (معروف به پرسبیکوزیس)
• قرار گرفتن در معرض صدای بلند (معروف به کم شنوایی ناشی از سر و صدا)
• عفونت ها
• بیماری منیر
• ضربه به سر
• برخی داروها و مواد شیمیایی

کم شنوایی حسی عصبی اغلب دائمی است.

کم شنوایی مختلط

در این نوع، هم کم شنوایی هدایتی و هم کم شنوایی حسی عصبی وجود دارد.

علائم کم شنوایی چیست؟

اولین علائم کم شنوایی به سختی قابل توجه است زیرا معمولاً به تدریج ظاهر می شوند. آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• مشکل شنوایی در مکان های پر سر و صدا
• شنیدن وزوز یا زنگ در گوش
• در شنیدن صحبت افراد از طریق تلفن مشکل دارند یا اگر با شما روبرو نیستند
• اغلب از مردم می خواهند که صحبت خود را تکرار کنند
• شنیدن صداها به گونه ای خفه، گویی مردم در حال زمزمه کردن هستند
• نیاز به بلندتر بودن صدای تلویزیون نسبت به افراد دیگر
• اجتناب از موقعیت ها، زیرا در شنوایی مشکل دارید

کودک شما ممکن است دچار کم شنوایی باشد اگر:

• از صدای بلند مبهوت نمی شود یا سر خود را به سمت صدا نمی چرخاند
• دیرتر از سایر کودکان هم سن خود شروع به صحبت می کند
• گفتار او در مقایسه با سایر کودکان هم سنش نامشخص است
• می خواهد صدای تلویزیون بالا باشد
• مانند سایر کودکان هم سن خود دستورالعمل ها را نمی فهمد و از آنها پیروی نمی کند
• در مدرسه مشکل دارد

اگر فقط شنوایی یک گوشم را از دست بدهم چه می شود؟

از دست دادن شنوایی در یک گوش به دلایل مختلف ممکن است. این ناشی از افزایش سن نیست که هر دو گوش را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر در یک گوش کم شنوایی دارید، محافظت از شنوایی در گوش دیگر بسیار مهم است. اگر در گوش دیگرتان شنوایی طبیعی دارید، احتمالاً در بیشتر مواقع می توانید به طور عادی بشنوید و ارتباط برقرار کنید. وقتی صدای پس زمینه وجود دارد ممکن است شنیدن آن برای شما سخت تر باشد. این امر به ویژه اگر فردی که با شما صحبت می کند در سمت “بد” شما باشد مشهود است. احتمالاً در تشخیص اینکه صدا از کجا می آید مشکل خواهید داشت. هنگام عبور از جاده، رانندگی یا انجام هر کار دیگری که باید جهت صدا را بدانید تا در امان بمانید، مراقب باشید.

چه زمانی باید به دنبال کمک باشم؟

اگر نگران شنوایی خود هستید و هر یک از علائم کم شنوایی را تجربه می کنید، برای آزمایش شنوایی به شنوایی شناس مراجعه کنید. آزمایش شنوایی می تواند نوع کم شنوایی شما و شدت آن را بررسی کند. اگر مطمئن نیستید، ممکن است آزمایش شنوایی آنلاین را انجام دهید. این تست فقط یک راهنما است و به اندازه تست شنوایی که توسط شنوایی شناس انجام می شود دقیق نیست.

در طول آزمایش سنجش شنوایی چه اتفاقی می افتد؟

در طول تست شنوایی، از طریق هدفون به یک سری صدا گوش خواهید داد. مکرراً از شما خواسته می شود که وقتی آنها را می شنوید، نشان دهید. این منجر به نموداری از شنوایی شما می شود که ادیوگرام نامیده می شود. بر اساس آن ادیوگرام، متخصص شنوایی می‌تواند به شما بگوید که در چه فرکانس‌ها و شدتی قادر به شنیدن صداها هستید. این در نهایت تعیین می کند که آیا شما کم شنوایی دارید و اگر کم شنوایی وجود دارد تا چه میزانی است.

درجه کم شنوایی در نمودار چگونه تعریف می شود؟

شنوایی شناسان گاهی از نموداری استفاده می کنند که به آن «موز گفتار» می گویند. این نمودار محل وقوع صداهای مورد استفاده در گفتار روزمره انسان را در ادیوگرام توضیح می دهد. نشان دادن میزان کم شنوایی در نمودار به توضیح چگونگی تأثیر کم شنوایی بر درک گفتار کمک می کند.

برای کم شنوایی به چه درمانی نیاز دارم؟

برخی از انواع کم شنوایی قابل درمان نیستند و برای جبران اثرات کم شنوایی باید از مواردی مانند سمعک و یا کاشت حلزون و … استفاده کرد. انتخاب روش درمانی با توجه به میزان و نوع افت شنوایی متفاوت است.

اگر ناگهان شنوایی خود را از دست بدهم به چه معناست؟

کم شنوایی با شروع ناگهانی زمانی اتفاق می افتد که در کمتر از 3 روز به طور ناگهانی شنوایی خود را از دست بدهید. گاهی اوقات افراد با کم شنوایی از خواب بیدار می شوند. این یک مورد اورژانسی است. کم شنوایی حسی عصبی ناگهانی می تواند به دلایل زیادی ایجاد شود. اینها شامل عفونت، سکته مغزی، آسیب به سر، داروها یا سایر شرایط سلامتی است. در بیشتر موارد هیچ علتی پیدا نمی شود. همچنین ممکن است وزوز گوش، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ داشته باشید. اگر به سرعت تحت درمان قرار بگیرید، شانس بیشتری برای بهبودی خواهید داشت. اگر علتی پیدا نشد، ممکن است برای شما یک داروی استروئیدی تجویز شود که می تواند به بهبود شنوایی شما کمک کند. در برخی افراد کم شنوایی دائمی خواهد بود .کم شنوایی انتقالی ناگهانی نیز می تواند دلایل زیادی مانند موم، عفونت گوش یا آسیب داشته باشد. همچنین ممکن است درد و وزوز گوش داشته باشید. در این مورد فوراً به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید که دلیل دیگری وجود ندارد و دریابید که ممکن است به چه درمانی نیاز داشته باشید.

آیا می توانم از کم شنوایی جلوگیری کنم؟

انواع کم شنوایی در بیشتر موارد دائمی هستند، بنابراین مهم است که از کم شنوایی قبل از بروز آن جلوگیری کنید. اگر آسیبی به شنوایی خود دارید، همچنان می توانید از بدتر شدن آن جلوگیری کنید. بهترین راه برای محافظت از شنوایی، محدود کردن قرار گرفتن در معرض صداهای بلند است.

برای جلوگیری از آسیب به شنوایی:

• صدای موسیقی، تلویزیون و رادیو خود را پایین نگه دارید – باید بتوانید به راحتی صحبت کردن کسی را در یک متری درک کنید.
• اگر از هدفون یا هندزفری استفاده می کنید، صدا را پایین نگه دارید. نباید آنقدر بلند باشد که کسی در کنار شما بشنود.
• در محل کار پر سر و صدا و برای فعالیت های پر سر و صدا مانند چمن زنی از گوش گیر یا تجهیزات محافظ گوش استفاده بفرمایید.
• اگر در محیط های پر سر و صدا هستید، استراحت صوتی داشته باشید.
• اگر می توانید از هدفون یا هدفون هایی استفاده کنید که صدای پس زمینه بلند را کاهش میدهند.
• در کلوب‌ها، رویدادهای موسیقی زنده و سایر مکان‌های با صدای بلند، گوش‌گیر بپوشید. استراحت های مکرر داشته باشید و از بلندگوها دورتر بایستید.
• محل کار قوانینی در مورد سطح سر و صدا دارد. اگر در محیط پر سر و صدا کار می کنید، باید به محافظ گوش دسترسی داشته باشید. اگر نه، با مسئول ایمنی و بهداشت شغلی محل کار خود صحبت کنید.